کفش‌ها از جمله کفش زنانه، کفش مردانه چرم، کفش بچه گانه مناسب مدارس و یا روزانه، کفش چرم روزانه، کفش اسپورت، کفش تابستانی و صندل، کفش زمستانی و پوتین و دیگر انواع کفش به عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از فرهنگ و تمدن بشری، راه خود را در فرهنگ، فولکلور و هنر ما یافته‌اند همچنان که کفش تبریز در ایران جایگاه ویژه ای در بین فرهنگ انتخاب کفش چرم دارد.
یک آهنگ پرطرفدار قرن ۱۸ یک زن مسن بود که به خاطر یک کفش ، زنده ماند. این داستان درباره یک زن مسن است که با بسیاری از کودکان در یک کفش زندگی می‌کند. در سال ۱۹۴۸، هینز، یک فروشنده کفش در Hallam، پنسیلوانیا، خانه‌ای واقعی شکل داد که شبیه به یک بوت کاری به عنوان یک تبلیغ بود. خانه کفش هینز به زوج‌های تازه ازدواج‌کرده و سالمندان تا زمان مرگش در سال ۱۹۶۲ اجاره داده شد. از آن زمان به بعد به عنوان یکاتاق پذیرایی بستنی، یک تخت‌خواب و صبحانه و یک موزه خدمت کرده‌است. امروزه هنوز پابرجاست و یک جاذبهخیابانی محبوب است.
کفش‌ها هم چنین نقش مهمی در قصه‌های پریان ، سیندرلا و کفش‌های قرمز بازی می‌کنند. در فیلم اقتباسی ازکتاب کودکان، جادوگر شگفت‌انگیز شهر اوز، یک جفت دمپایی با یاقوت سرخ نقش کلیدی در این طرح بازی می‌کند. فیلم کمدی فیلم ” مرد با یک کفش قرمز یک مرد عجیب و غریب که یک کفش معمولی تجاری به تن دارد ویک کفش قرمز که به مرکز زمین تبدیل می‌شود.
مجموعه ورزشی اتلتیک بیلبایو برای چند دهه به عنوان بخشی از یک خرده‌فرهنگ شهری در ایالات‌متحده وجودداشته‌است. دهه‌های اخیر شاهد گسترش این گرایش به کشورهای اروپایی مانند جمهوری‌چک بوده‌اند. ۳۵ شخصیاست که دارای چندین جفت کفش به عنوان شکلی از مجموعه و مد است. یکی از عوامل رشد ، محبوبیت جهانی خط کفش‌های ورزشی است که توسط شرکت نایک برای ستاره بسکتبال ” مایکل جوردن ” طراحی شده‌است.
در عهد قدیم، از کفش برای نماد چیزی که بی‌ارزش یا بی‌ارزش است استفاده می‌شود. در عهد جدید، عمل برداشتن کفش‌های یکی نماد بردگی است. مردم باستان نژاد سامی عمل برداشتن کفش‌های خود را نشانه تقدس در هنگامنزدیک شدن به یک فرد مقدس تلقی می‌کردند. در کتاب خروج از کتاب ” موسی ” دستور داده شد تا قبل ازنزدیک شدن به بوته سوزان ، کفش‌هایش را بردارد.
حذف کفش همچنین سمبل نمایش یک حق قانونی است. در سنت عبری، این بیوه‌زن کفش برادر مرحومش را بهنمادی از اینکه وظیفه‌اش را رها کرده بود حذف کرد. در عرف عربی، حذف کفش یکی نماد انحلال ازدواج است.
در فرهنگ عرب، نشان دادن تنها یک کفش به عنوان توهین تلقی می‌شود و برای انداختن کفش و کتک زدن کسیبا آن، توهین بزرگی محسوب می‌شود. کفش‌ها به صورتی کثیف در نظر گرفته می‌شوند که اغلب زمین را لمسمی‌کنند و با پایین‌ترین قسمت بدن مرتبط هستند. از آنجا که چنین کفشهایی در مساجد ممنوع است، و همچنین unmannerly برای گذشتن از پاها و نمایش پاشنه کفش یکی به فردی در هنگام صحبت کردن با آن‌ها درنظر گرفته می‌شود. این توهین در عراق نشان داده شد، ابتدا زمانی که مجسمه صدام‌حسین در سال ۲۰۰۳ سرنگونشد، عراقی‌ها در اطراف آن جمع شدند و با کفش‌های خود به مجسمه برخورد کردند . دوم، در سال ۲۰۰۸،رئیس‌جمهور ایالات‌متحده ، جورج دبلیو. بوش از یک روزنامه‌نگار به عنوان یک بیانیه علیه جنگ که به عراق آوردهشده‌بود و زندگی‌ها که هزینه دارد، به او پرتاب شد. به طور کلی، پرتاب کفش، نشان دادن تنهاکفش یکی یا استفاده از کفش برای توهین ، اشکال اعتراضی در بسیاری از نقاط جهان است. رویدادهایی که در آنکفش‌هایی بر پا شده‌اند در استرالیا، هند، ایرلند، تایوان، هنگ‌کنگ، پاکستان، بریتانیا، ایالات‌متحده، و به ویژه جهان عرب صورت‌گرفته است.
