دوران صنعتی تولیدی کفش

کفش ها اعم از کفش بچه گانه، کفش مردانه، کفش زنانه، کفش چرم که بصورت صنعتی و کارخانه ای تولید میشوند تاریخچه ای غنی دارند. 

تولید کفش در اواسط قرن ۱۸ شد، چرا که به عنوان یک صنعت cottage گسترش یافت. انبارهای بزرگیشروع به خرید کفش کردند ، که توسط بسیاری از تولید کنندگان کوچک منطقه ساخته شده‌بود.

تا قرن نوزدهم، ساخت کفاشی سنتی بود، اما با پایان century’s، این فرآیند به طور کامل مکانیزه شده و تولید درکارخانه‌های بزرگ تولید می‌شد. با وجود دستاوردهای آشکار اقتصادی تولید انبوه، سیستم کارخانه ، کفش را بدونتمایز فردی که کفاش سنتی قادر به ارائه آن بود ، تولید می‌کرد.

اولین گام‌ها به سوی صنعتی شدن در طول جنگ‌های ناپلیونی تدوین شد. او ماشین‌آلات برای تولید انبوه چکمهبرای سربازان ارتش انگلیس ساخت. در سال ۱۸۱۲ وی طرحی را برای ساخت ماشین‌هایی که با میخ ساختهشده‌بودند ، ابداع کرد که به طور خودکار با استفاده از سنجاق و یا میخ فلزی ، به صورت خودکار به رویه ها وصل می‌شدند. با حمایت دوک یورک، کفش‌ها تولید شدند و به خاطر قدرت، ارزانی و دوام آن‌ها برای استفاده ازارتش معرفی شدند. در همان سال، استفاده از پیچ‌ها و مواد غذایی توسط ریچارد وودمن ثبت شد. این سیستمتوسط سر ریچارد فیلیپس بعنوان مهمان در کارخانه خود در باترسی شرح داده شد.

در یک ساختمان دیگر به من نشان داده شد که کارخانه کفش‌های او، که مانند آن دیگری پر از نبوغ است ، و باتوجه به تقسیم کار، این پارچه را با آن کارخانه پینز که بارها مورد تحسین قرار گرفته‌است ، به ارمغان می‌آورد. هرگام در این دستگاه توسط یک دستگاه بسیار ظریف و ظریف به عمل می‌آید، در حالی که هر یک از این فعالیت‌ها بایک دست انجام می‌شود، بنابراین هر کفش از طریق بیست و پنج دست عبور می‌کند، که توسط ، یک صدجفت کفش قوی و خوب تکمیل می‌شود. همه جزییات توسط کاربرد ماهرانه نیروی مکانیک اجرا می‌شود؛ و همهبخش‌ها با دقت، یکنواختی و دقت مشخص می‌شوند. از آنجا که هر انسانی یک گام در این فرآیند دارد، که دلالتبر آگاهی از آنچه توسط کسانی که پیش از این کار می‌کنند و یا از او پیروی نمی‌کنند، به طوری که افراد شاغلنباشند، بلکه سربازان زخمی هستند که قادر به یاد گرفتن وظایف مربوط به خود در عرض چند ساعت هستند.قراردادی که در آن این کفش‌ها به دولت تحویل داده می‌شود ۶ s است. ۶ d. برای هر جفت، حداقل ۲ ثانیه است.کم‌تر از آنچه قبلا پرداخت می‌شد برای یک مقاله نابرابر “

با این حال ، هنگامی که جنگ در سال ۱۸۱۵ به پایان رسید، نیروی کار دستی بسیار ارزان‌تر شد و تقاضا برایتجهیزات نظامی فروکش کرد . در نتیجه، سیستم برونل دیگر سود آور نبود و به زودی تجارت را متوقف کرد.

ضرورت‌های مشابه در زمان جنگ کریمه باعث شد که علاقه دوباره به روش‌های مکانیزه کردن و تولید انبوه تولید شود، که ثابت شد دوام یافته‌است. یک کفاش در لس‌تر، توماس کریک، طرحی را برای ماشین جذاب در سال ۱۸۵۳به ثبت رساند. ماشین او از یک صفحه آهنی استفاده می‌کرد تا ریوت آهن را به ته آن وصل کند. این فرآیند بهشدت سرعت و کارایی تولید را افزایش می‌دهد. او همچنین استفاده از ماشین‌های نورد با نیروی بخار برای تقویتچرم و ماشین‌های برش را در اواسط دهه ۱۸۵۰ معرفی کرد.

چرخ‌خیاطی در سال ۱۸۴۶ معرفی شد و روش دیگری برای مکانیزه کردن کفاشی به کار برد. در اواخر دهه ۱۸۵۰، اینصنعت شروع به تغییر به سمت کارخانه مدرن، عمدتا در ایالات‌متحده و مناطق انگلستان کرد. این ماشین در سال ۱۸۵۶ توسط لیمان بلیک آمریکایی اختراع شد و در سال ۱۸۶۴ به کمال رسید. مک کی با مک کی وارد شراکت شد،دستگاه او به عنوان ماشین دوزندگی کی شناخته شد و به سرعت توسط تولید کنندگان در سراسر نیوانگلند به تصویب رسید. از آنجا که bottlenecks در خط تولید به دلیل این نوآوری‌ها باز شدند، بیشتر و بیشتر مراحل ساخت،مانند pegging و finishing، خودکار شدند. در دهه ۱۸۹۰، فرآیند of تا حد زیادی کامل بود.

از اواسط قرن بیستم پیشرفت در لاستیک، پلاستیک، پارچه مصنوعی و چسب صنعتی به تولید کنندگان اجازهمی‌دهد تا کفش‌هایی را ایجاد کنند که به طور قابل‌توجهی از تکنیک‌های ساخت هنرهای دستی سنتی منحرف شوند. چرم، که اولین ماده اولیه در سبک‌های قبلی بود، در کفش‌های گران‌قیمت لباس استاندارد باقی مانده‌است،اما کفش‌های ورزشی اغلب کم و یا چرم واقعی ندارند. soles که زمانی با دقت بخیه زده می‌شدند حالا بیشتر بخیه زده یا به سادگی به آن چسبیده شده بودند. بسیاری از این مواد جدیدتر مانند لاستیک و پلاستیک، کم‌تر زیست تخریب پذیر ایجاد کرده‌اند. تخمین زده می‌شود که اغلب کفش‌های تولید شده به ۱۰۰۰ سال برای تنزل در محلدفن زباله نیاز دارند. در اواخر دهه ۲۰۰۰، تعدادی از تولیدکنندگان کفش به این مساله دست یافتند.

در سال ۲۰۰۷، صنعت کفش جهانی یک بازار کلی of میلیارد دلاری داشت که انتظار می‌رود تا پایان سال ۲۰۱۲ به۱۲۲.۹ میلیارد دلار برسد. تولید کنندگان کفش در جمهوری خلق چین برای ۶۳ درصد از تولید، ۴۰.۵ ٪ ازصادرات جهانی و ۵۵ درصد از درآمده‌ای صنعت حساب می‌کنند. با این حال، بسیاری از تولید کنندگان در اروپا برارزش افزوده بالاتر ، ارزش افزوده بالاتر بازار تسلط دارند.